[ներգործական բայ]
1. Զենքով կամ թակարդով կենդանիներ կամ թռչուններ սպանել՝ բռնել, որս անել:
2. (փոխաբերական) Բռնել, կալանավորել, գտնել և հետապնդող մարմինների ձեռքը գցել: Նրանց այդպես Էլ չհաջողվեց որսալ փախստականին:
3. (փոխաբերական) Հետևորդներ՝ կողմնակիցներ գտնել, իր (իրնց) կողմը գրավել: Աղանդավորները իրենց առաքյալներին ուղարկում Էին Կոստանդնուպոլիս՝ այնտեղ հետևորդներ որսալու համար (Ե. Տեր-Մինասյան):
4. (փոխաբերական) Զգայաններով ընկալել թույլ կերպով արտահայտվող որևէ բան: Բուժքույրը... սկսեց լարված ուշադրությամբ որսալ նրա յուրաքանչյուր բառը (Կ. Ռյուկման): Օրու ականջը որսաց... թշնամական թրի զրնգոցը (Ս. Այվազյան):
5. (փոխաբերական) Նկատել, նշմարել: Նորահաս երիտասարդը... կարողանում Էր որսալ նրա դեմքի ամեն մի շարժմունքը (Րաֆֆի):
6. (փոխաբերական) Կռահել, գլխի ընկնել: Գործակալը, թեև փորձված, բայց դժվարանում Էր որսալ նրա ասածների գաղտնի իմաստը:
7. (փոխաբերական) Ձեռքը գցել, ճանկել, իր հետաքրքրությունների՝ նպատակների՝ շահերի համար օգտագործել, իր թակարդը գցել: Պարահանդեսներու մեջ այսպիսի անծանոթ կանայք շատ կգնտվին, որք անմիտներ որսալու համար կպտտվին (Հ. Պարոնյան):
8. (փոխաբերական) Գտնել, բռնել, ձեռք բերել: Արամյանը նետվեց փողոցի անկյունը, որտեղ ավելի հեշտ կլիներ տաքսի որսալ (Ժ. Ավետիսյան):
9. (փոխաբերական) Հարմար առիթը՝ պահը՝ հնարավորությունը բաց չթողնել, հարմար առիթից օգտվել: Դա նշան Էր այն բանի, որ ինքը հնարավորություն է որսացել հերթական պորվոկացիա սարքեյու համար (Ա. Պոլտորակ):

նբ. I. Կարթել, տկռել, բռնել, ցանցորսալ, ցանցել (ձուկ): || Խփել, զարնել (թռչունյ, ցանցը գցել, թոռը գցել: 2. Հրապուրւել, թակարդը գցել (մարդյ, թալակը գցել (բրբ-):

նետել

ացի 1. Ловить, вылавливать, выловить, излавливать, изловить, охотиться. 2. (փխբ.) Ловить, улавливать, уловить. ♢ Առիթը որսալ ловить, уловить момент, случай. Հայացքը որսալ ловить, уловить взгляд.