ուղղորդիչ - բացատրություն
ուղղորդիչի, [գոյական, ածական]
1. Ուղղություն տվող, ուղղիչ, ուղղապահ:
2. (մաթեմատիկա) Այն ուղղությունը որոշող գիծը, որով շարժվում՝ անցնում է կոնաձև կամ գլանաձև մակերես կազմող ուղիղը:
1. Ուղղություն տվող, ուղղիչ, ուղղապահ:
2. (մաթեմատիկա) Այն ուղղությունը որոշող գիծը, որով շարժվում՝ անցնում է կոնաձև կամ գլանաձև մակերես կազմող ուղիղը:
ուղղորդիչ - հոմանիշներ
ուղղորդիչ - հականիշներ
ուղղորդիչ - ռուսերեն թարգմանություն
ուղղորդիչ - անգլերեն թարգմանություն
ուղղորդիչ - դարձվածքներ