[գոյական]
1. Ունայնամիտ լինելը:
2. Ունայնամիտ արարք՝ վարքագիծ:
3. Ունայնամիտ խոսք՝ միտք:

գ. Դատարկա. մոտություն, անխելքություն, անմտություն, սնամիջություն, սնամտություն: Ունայնաբանություն, ունայնախասո, ւթյուն, դատարկաբանություն, դատարկախոսություն, ունայնախոհություն (քէնց.): .

թյան Бестолковость.