1)

ուշի, [գոյական] (խոսակցական)
Ուշք:

2)

[ածական, մակբայ]
1. Նշանակված՝ պայմանավորված՝ հարկ եղած ժամանակից հետո:
2. Սովորական ժամանակից հետո:
3. Որևէ բանի վերջնամերձ պահը՝ ժամանակահատվածը եղող: Ուշ աշուն:
4. Ցանկալի՝ հարմար ժամանակից՝ պահից ուշ տեղի ունեցող՝ եղող: Ուշ ես բացվել, այ կարմիր վարդ, Էլ ում համար քաղեմ քեզ (Հ. Հովհաննիսյան):
5. Որոշակի ժամանակից հետո: Ծնվել են ուշ, օրոքն Հուլիոս Կեսարի (Դանտե):

մ. Ապաժամ, տարաժամ, անժամ, անագան:

կանուխ

1) (հնց.) տե՛ս Ուշք։ ◊ Ուշ դարձնել 1) обратить внимание, 2) присмотреть. Ուշ դնել внимательно слушать. Ուշը գրավել привлечь внимание. Ուշի գալ прийти в себя, опомниться. Ուշի ուշով внимательно. Ուշը լարել напрячь внимание. Ուշ ու միտք всё внимание.

2) 1. մ. Поздно. 2. ա. Поздний. ◊ Ուշ թե շուտ рано или поздно. Ուշ լինի՝ նուշ լինի хоть не скоро, только споро. Լավ է ուշ, քան երբեք (առած) лучше поздно, чем никогда. Վաղ թե ուշ рано или поздно.