[ածական]
1. Ուշագնաց, ուշքը գնացած:
2. (հնացած) Խելացնոր, ցնդած:

ա. մ. Ուշագնաց, ուշակորույս, ուշաբարձ, անզգա, զգայազուրկ. զգայազիրկ (հնց.), (արևմտհ.) մարած, նվաղած, (բրբ.) ուշամոռաց, ուշքամաղ, խել(ք) աբժաժ, խելքագնաց, խելքամաղ, ուշքը կորցրած;

1. ա. Потерявший сознание, упавший в обморок. 2. մ. Без сознания, в обмороке. ◊ Ուշաթափ անել вызвать обморок, потерю сознания. Ուշաթափ լինել впасть в беспамятство, упасть в обморок, потерять сознание.