ուտելիքի, [գոյական]
1. Նույնն Է՝ Ուտելեղեն:
2. Ուտելու համար մատուցված՝ հետը վերցրած՝ ուղարկված ևն մթերք՝ սննդաբաժին:

գ. Ուաելեղեն, կերակուր, կենսամթերք, սնունդ, սննդամթերք, ուտեստ, ուտեստեղեն, պարեն, պարենամթերք, նպար, նպարակ, նպարեղեն, սթար (հզվդ.), (հնց.) պաշար, ոգեպաւհ, ոգեպահիկ, (բրբ.) ուտելա- (|ե,րք, կերմոնք, (մանկ.) փիվփ, հւափ; Կեր, ճարակ (կենդանիների), շանի, լակ (շան):

ի Еда, кушанье.