[ածական] (հազվադեպ)
1. Գութի փոխարեն չարություն ունեցող, չար, անգութ, անագորույն: Չարագութ մարդիկ:
2. Չարություն՝ դժբախտություն հանդիսացող՝ պարունակող: Չարագութ օտարություն:

բարեգութ

ա. (հզվդ.) Безжалостный, жестокий, немилосердный.