չարախոսի, չարախոսներ, [գոյական, ածական]
1. Ուրիշի մասին վատ բաներ խոսող, բամբասող:
2. Զրրպարտիչ, չարամտորեն ուրիշին (ուրիշիներին) ամբաստանող՝ մեղադրող:
3. Չար՝ վատ բաներ խոսող, զազրախոս, հայհոյախոս:
4. Չարախոսություններ պարունակող:

ա. Բանսարկու, զրպարտիչ, քսու, բամբասասեր, չարալեզու, քսմոս, փասքուս, շոգմոգ, չարաբան, (հզվդ.) չարաբերան, չարանվագ, չարահավակ, չարասաց, չարաս, առունկնճսա, իժալեզու, օձալեզու, ապիրատախոս, խոտորախոս, սլաքալեզու, վնա. սախոս, վատաբան, վատախոս, սատան, պարտոխաթափ. (բրբ.) գիշախոսք. շոլոֆիկ, շան լեզու, ցրտախոսք: Նենդաբան, նենգախոս:

բարեխոս

1. գ. Злоязычник. 2. ա- Злоязычный, злоречивый.