[ներգործական բայ]
1. Կտրական՝ հրամայական եղանակով մի բան ուզել կամ առաջարկել որևէ բան անել:
2. Անհրաժեշտություն ստեղծել, որպես անխուսափելի անհրաժեշտություն թելադրել մի բան: Դժբախտ հանգամանքները պահանջում են քանդել այդ անջրպետը (Րաֆֆի):
3. Կարիք՝ պետք զգալ, մի բանի կարիքը ունենալ: Ջրանցքը այս ժամանակվա համար չափազանց շատ միջոցներ էր պահանջում:
4. Խնդրել, ուզել: Գրում էին... փող պահանջում (Նար-Դոս):
5. Որոշակի աստիճանի համապատասխան գիտելիքների՝ ցուցանիշների՝ տվյալների պահանջ ներկայացնել: Քննության ժամանակ նա պահանջում է գիտելիքների անհրաժեշտ մակարդակ:
6. Սպասել, ակնկալել: Նրան թվում էր, թե այլևս կյանքից ոչինչ չունի պահանջելու:

նբ. 1. Ստիպել, հարկադրել, պարտադրել, հրամայել, թելադրել: 2. Ուզել, (ժողվրդ.) երեսը դեմ անել, երեսը դեմ տալ (համառորեն, առանց ամաչելով:

եցի 1. Требовать, потребовать. 2. Заставлять, заставить, вынуждать, вынудить, принуждать, принудить, обязывать, обязать.