պռնկի, [գոյական]
1. Շրթունք:
2. Դունչ, մռութ:
3. Բերան, երախ:
4. Ամանի շուրթ՝ բերանի եզր:
5. Ափ, եզերք:
6. Կողք, եզր:
7. Ծայր: Ձորի՝ հեղեղատի պռունկ:
8. Լեռան կողի սուր ցցվածք:
9. Կոշկի քիթ:
10. Որևէ առարկայի՝ մարմնի մի կտոր՝ հատված, որ մի բանի տակից, արանքից ևն երևում՝ դուրս է գալիս: Ներքնակի պռունկը դուրս Էր ընկել մահճակալից:

գ. 1. Շուրթ, շրթունք, (բրբ.) պռոշ, պռուկ: 2. Ափ, եզր, պռկունք քանոթ-ներիի §

ի 1. Губа. 2. Пасть. 3. Горлышко. 4. Край. ♢ Պռունկը հանել восходить, всходить, взойти (о солнце, луне). Քիթ ու պռունկը բարդել бить, хлестать по мордасам.