սահմանի, [գոյական]
1. Իրար կից հարևան շրջանների՝ տիրույթների՝ կալվածքների ևն սահմանաբաժան գիծը: Այգու՝ շրջանի՝ նահանգի սահման:
2. Հարևան տերությունների տարածությունները կամ ջրերը սահմանաբաժանող գիծը, սահմանագիծ: Պետական սահման:
3. Որևէ բանի թույլատրելի չափ՝ նորմա (քանակ, մեծություն, տարողություն ևն): Երկու հարյուր կիլոմետրը այս մեքենայի ծայրահեղ արագության սահմանն է:
4. (առավելապես՝ հոգնակի) Մատույցներ, որևէ տեղի՝ վայրի մոտակայքը: Թշնամին մոտենում էր քաղաքի սահմաններին: Քաղաքի սահմանին մոտենալուց ժողովուրդն արդեն զորախումբը շրջապատեց (Մուրացան):
5. (առավելապես՝ հոգնակի) Որևէ սահմանագծից ներս գտնվող տարածություն՝ վայր: - էս քանի՞ ժամ Է, որ երևացել ես մեր սահմաններում ու չես ներկայացել մեզ (Ա. Բակունց):
6. Չափ, թույլատրելի՝ տանելի՝ հանդուրժելի աստիճան: Կատակի՛ր, բայց սահմանը մի՛ անցիր:
7. Վարմունքի՝ վերաբերմունքի՝ վարքագծի որոշակի շրջանակներ, որոնք ընդունելի կամ թույլատրելի են պաշտոնի՝ կոչման՝ բարոյական նորմաների ևն տեսակետից: Նա աշխատում Էր մնալ պաշտոնական լրջության սահմաններում: Կեսօրին խրնջույքը հանդարտ Էր և պատշաճի սահմաններում (Ս. Զորյան):
8. (առավելապես՝ հոգնակի) Որևէ բանի մոտավոր չափը՝ քանակը՝ ծավալը ևն: Մարիամը մոտ քառասուն տարեկան Էր, իսկ Զարուհին՝ քսանհինգի սահմաններում (Ն. Զարյան):
9. Որևէ բանի վերջը՝ ծայրը, վերջ, եզր: Ծով Էր կարծես, որ սկիզբ ու սահման չունի (Ե. Չարենց):
10. Որևէ գործողության՝ երևույթի ևն տարածման՝ ընդգրկման՝ տևողության ևն հնարավոր աստիճանը: Ամեն բան երկրում ունի իր սահմանը, որտեղից նա ետ Է նահանջում (Հ. Թումանյան): Մտածության համար սահման որոշելն անկարելի Է (Մուրացան):
11. Որևէ բան շրջափակող՝ շրջագծող օղակ՝ շղթա՝ գիծ, որևէ բանի գրաված տարածության սահմանագիծը: Մի րոպե անց ամենքն արդեն կրակի սահմաններից դուրս Էին (Շիրվանգադե):
12. Երկու հակադիր վիճակների՝ երևույթների ևն սահմանաբաժան կետը՝ վիճակը, երկու վիճակների՝ երևույթների միջակա կետ: Քնի և երազի սահմանում նորից երևաց տիկին Էլոիզը (Ա. Բակունց):
13. Ծայրամաս, ծայրագավառ: Ժողովուրդը դիմում Էր այդ քադաքը Հայաստանի հեռավոր սահմաններից (Մուրացան):
14. Որևէ տարածության՝ վայրի ևն սկիզբը, այն կետը՝ գիծը՝ աստիճանը, որից սկսվում է մի տարածություն՝ երևույթ ևն: Եկավ հասավ դալար մի դաշտ... - Ահա սահմանն անմատչելի կախարդական աշխարհի (Հ. Թումանյան):
15. (հնացած) Սահմանում:
16. (մաթեմատիկա) Հաստատուն մեծություն, որին անսահմանորեն մոտարկվում է մի այլ փոփոխական՝ մեծություն, ըստ որում նրանց տարբերությունը ձգտում է զրոյի:

գ. 1. Սահմանագիծ, բնագիծ: Սահմանագլուխ: || Սահմանաքար, սահմանանիշ: 2. Ծայր, եզր. պռունկ: 3. Վերջ, վախճան: 4. Եզրագիծ; վերջնագիծ: 5. Չափ: 6. Կոպար: 7. Ծիր, պարունակ (մոլորակի ընթացքիյ: $

ի 1. Граница, рубеж. 2. Межа. 3. Уровень. 4. Грань. 5. Предел. 6. Линия (огня). 7. Край. ♢ Սահման դնել ограничивать, ограничить. Սահմանն անցնել переходить, перейти границу. Սահման չկա нет границ, предела. Սահման չունենալ не иметь границ, предела.