[գոյական]
1. Սրտաբաց լինելը, սրտաբացի հատկությունը՝ բնավորությունը:
2. Սրտաբաց արարք՝ վերաբերմունք:

գ. Անկեղծություն, աննենգություն, պարզություն, բարեսրտություն, լայնասրտություն, բացս|սոությ-ուն, առատասրտություն (Բզվդ.): Ուրախություն, ւլվարթություն:

թյան Откровенность, чистосердечность, чистосердечие, искренность.