1)

(տյուն), [գոյական]
1. Հայերեն այբուբենի 31-րդ տառը, ատամնային պայթական պարզ խուլ հնչյունի և համապատասխան հնչույթի գրային նշանը:
2. Իբրև թվական՝ 4000, 4000-րդ:

2)

Ժխտական նախածանց, որ բառի ժխտման կամ բացասման իմաստ է տալիս, օրինակ՝ տհաս, տգետ, տհաճ, տձև և այլն: