տանուտերի, տանուտերեր, [գոյական]
1. (պատմական) Գյուղապետ, որ ընտրվում էր գյուղական համայնքի կողմից և կառավարում էր գյուղի գործերը:
2. Տե'ս Տանտեր:
3. (պատմական) Տան՝ տոհմի գլխավորը, նահապետ, իշխան, նախարար:
4. Վարձով տրվող տան՝ սենյակի տեր:
5. (հին) Այն աստղատունը կամ կենդանակերպը, որի մեջ գտնվում է արեգակը տվյալ ամսին (ըստ հին պատկերացումների):

գ. Գյուղապետ, գյուղերեց, գեղջավագ, ավանապետ (հնց.), (բրբ.) ռես, քյոխվա, քեդխուդա: Սեպուհ (պատմ.):

տիրոջ (հնց.) Староста (села, деревни).