[չեզոք բայ]
1. Վնաս՝ կորուստ կրել: Պատերազմից մեր երկիրը ծանր կերպով տուժեց:
2. Անհաջողության՝ նեղության՝ դժվարությունների հանդիպել: Նա շատ է տուժել իր բարության պատճառով:
3. Վնասվել, խաթարվել, վնասվածք ստանալ: Գնդակից ոտքդ տուժել էր (Ա. Վշտունի):

1) չբ. վնասվել, կորցնել, պարմայել (հզվդ.), տույժ կրել, կորուստ կրել, վնասը քաշել (ժողվրդ.):

2) տես Տուգանել:

շահել

եցի Страдать, пострадать.