1)

[գոյական]
1. Տալը:
2. Ծեծ: (Գործ է ածվում մի քանի բաղադրյալ բառերի և հետևյալ ոճերի մեջ)՝
ա) Տուր տալ:
բ) Տուր տալ իրեն:
գ) Տուր ուտել:
դ) Տուրը տալ:

2)

տուրի, [գոյական]
1. Որևէ բանի ծավալման՝ զարգացման՝ տեղի ունենալու յուրաքանչյուր առանձին փուլը մյուս փուլերի շարքում, շրջան, էտապ, փուլ: Ընտրությունների առաջին տուր:
2. Նույնն է՝ Խաղամաս (1, 2):

3)

տուրի, [գոյական] (կենդանաբանություն)
Ընտանի խոշոր եղջերավոր անասունների նախահայրը, որ ոչնչացել է սրանից մոտ 300 տարի առաջ:

1) տես Ծեծ, Կռիվ:

2) տես Չարք:

3) տես Արևահարություն:

1. միայն հետևյալ կապակցություններում. Տուր տալ вздуть, отколотить, побить. Տուր ուտել быть побитым. Տուր ու դմփոց (դմբոցի), Տուր ու թակ, Տուր ու ծեծ, Տուր ու տրաք (տրաքոց) ссора, драка, свалка, потасовка.