[չեզոք բայ]
1. Ճայթյունով կոտրվել, ճայթել: Թթվի ամանը տրաքեց:
2. Ներքին ուժերի ճնշումից՝ կուտակումից կամ մեծ լարումից պատռվել, պայթել: Չլինի՞ տամար տրաքեց (Ա. Բակունց):
3. Ուժեղ ձայն արձակելով բացվել: Նորեն շամպանիայի շշերը տրաքեցին (Շիրվանզադե):
4. Արձակվել, պայթել, կրակվել (հրազենի մասին):
5. Մի բանով առատ լինել, լիքը լինել, շատ շատ լինել: Գորգերից տունր տրաքում Է:
6. (փոխաբերական) Նախանձից՝ չարությունից տեղ չգտնել՝ ինքն իրեն ուտել: Հարսը նախանձից քիչ Էր մնում տրաքի (Հ. Թումանյան):
7. Հոգնածությունից ուժասպառ լինել, հալից ընկնել: Ամբողջ օրը չարչարվելուց տրաքում Է:
8. Շունչը փչել: Կովը յոնջա կերավ ու տրաքեց:
9. Խիստ նեղվել, անհանգստություն զգալ:
10. Շրխկոցով իջնել մեկի կամ մի բանի վրա: Ապտակը տրաքեց երեսին:
11. Չափից դուրս ուտել կամ խմել, ուռչել: Էնքան Է լակել, որ տրաքում Է:
12. (փոխաբերական) Խիստ հուզվել, հուզված՝ գրգռված՝ անհանգիստ վիճակում լինել, իրեն զսպել չկարողանալ, պայթել: -Թողե՛ք, անաստվածնե՛ր, թողե՛ք, թե չէ կտրաքեմ (Շիրվանզադե):

չբ. 1. Պայթել, տրաքվել, ճայ թե;: ճաքել, ճեղքվել, պատռվել, պատառոտվի, պատռտվել, տրաքտ,րւաքվել, ճաքճաքվել, ճաքճքոտել, ճաքվել: 2. Տե ս Տկռել: 3. Տես Բարկանաս 4. Տես Նսփւանձել: 1

եց 1. Лопаться, полопаться, лопнуть, трещать, трескаться, потрескаться, треснуть, растрескиваться, растрескаться. 2. Трещать, треснуть, взрываться, взорваться, трахать, трахнуть, хлопать, хлопнуть. 3. (փխբ.) Лопаться, лопнуть. 4. (փխբ.) Трескать (прост.). ◊ Տրաքել զայրույթից (չարությունից, նախանձից և այլն) лопнуть, треснуть от досады (со злости, от зависти и т. п.). Գլուխս տրաքում է голова трещит. Թեկուզ տրաքես, թեկուզ քարը տրաքի хоть лопни, хоть тресни, во что бы то ни стало, что бы ни было.