[չեզոք բայ]
1. Որոշ ժամանակի ընթացքում շարունակվել, առանց ընդհատվելու կատարվել՝ տեղի ունենալ՝ լինել: Ժողովը տևեց բավական երկար (Ե. Չարենց):
2. Գոյությունը շարունակել, հարատևել, գոյություն ունենալ, մնալ: (Նրա) փառքը դեռ տևում Է աշխարհում և կտևի որքան աշխարհը տևի (Դանտե):
3. Գոյություն ունենալ, գոյությունը պահպանել, գոյատևել, ապրել: Վերջին հողի վրա մեր, վերջին վայրում հնամյա, - մնացել Էր դեռ տևող մեր ժողովուրդը մի բուռ (Ե. Չարենց):

չբ. 1. Շարունակվել, երկարաձգվեի երկարատևել, քաշել (խսկց.), կահել (հնց.), քշքշել (հզվդ.): 2. Մնալ, կենալ:

եց, Длиться, продолжаться, продолжиться.