փակուղու, [գոյական]
1. Ուրիշ փողոցների հետ միայն մեկ կողմից հաղորդակցություն ունեցող փողոց, միայն մեկ կողմից մուտք ու ելք ունեցող փողոց:
2. Ելք՝ շարունակություն չունեցող անցուղի՝ ճանապարհ:
3. Երկաթուղային ռելսային գիծ, որ մյուս գծերին միացած Է միայն մեկ ծայրով, իսկ մյուս ծայրով շարունակություն չունի, մեկ ծայրը փակված ռելսային գիծ:
4. (փոխաբերական) Անելանելի՝ դժվարին կացություն՝ վիճակ:
5. (փոխաբերական) Զարգացման՝ հեռանկարի բացակայություն, լճացում:

գ. Կուրափողոց, նրբանցք, նրբուդի:

ղու 1. Тупик. 2. (փխբ.) Тупик, безвыходное положение. ◊ Փակուղու առաջ կանգնել стать, становиться, зайти в тупик. Փակուղում գտնվել оказаться в тупике. Փակուղու մեջ դնել ставить, поставить в тупик.