փայտաճյուղի, փայտաճյուղեր, [գոյական]
Կտրած բնի վրա թողնված կողմնային ճյուղի մաս:

գ. 1. վառելափայտ, խռիվ, կրկուտ (մանր), ցախ. մառ (փշոտ), (բրբ.) փայտ ու փտտւր, փայտ-մայտ, ցախ ու ցոլքս (վառելու): 2. Շինանյութ; 3. Փայտեղեն, փայտանյութ, անտառանյութ, բնափայտ; 4. Կոճղ (մեծ կտոր): 5. Խանձող (կիսայրված) 6. Գավազան, մահակ, ձեռնափայտ, թիր, մական, ճոկան (ձեռքի):

ի 1. Дерево, бревно. 2. Дрова. 3. Древесина, дерево. 4. Палка, посох. 5. Трость, посох. ◊ Փայտ անել заготовлять дрова. Փայտ դառնալ՝ կտրել окоченеть. Փայտ կտրել (լեզվի մասին) онеметь, потерять дар речи. Փայտ կուլ տված լինել как (словно, будто) аршин проглотил. Փայտե գլուխ еловая, дубовая голова, башка и т. д. Փայտը վրան կոտրել отдубасить. Փայտի գնալ идти за дровами. Փայտի նման կանգնել торчать как пень или пнём. Փայտի տակ գցել отколотить палкой, отдубасить (устар.). Միևնույն փայտից տաշված լինել из одного теста (кто с кем); одним миром мазаны; одного поля ягода. Շան հետ բարեկամացիր, փայտը ձեռիցդ մի գցիր собаку мани, а палку держи. Փայտի ուժով из-под палки.