քամու, [գոյական]
1. Օդային հոսանքի շարժում հորիզոնական ուղղությամբ, հողմ:
2. Օդի թեթևակի շարժում, հով, զեփյուռ: Օդափոխիչը միացրո՛ւ, թող մի քիչ քամի անի:
3. (ժողովրդական) Փորի գազեր, փուք:
4. (ժողովրդական) Դատարկաբանություն, անիմաստ խոսակցություն:
5. (ժողովրդական) Հոդացավ, ոսկրացավ:
6. (փոխաբերական) Սուտ խոսք, ստախոսություն, փչոց:
7. (փոխաբերական) Ոչնչություն, ունայնություն:
8. (փոխաբերական) Քամու նման արագասույր (առավելապես ձիերի մասին): Դա հո ձի չի, քամի է, քամի: (Ս. Խանզադյան):

1) գ. Հողմ, սյուք, պտուտահողմ, թաթառ. խորշակ, հարավ խաքԼ սամում, հյուսիսի, պախրցի, (կվդ.) սղոխ, սոթ (ցուրտ), հով, զեփյուռ, զով, պարզեղ (մեղմ), (հզվդ.) կատեգիս, ստռոբիլոս, այս, ռեհ, սեղանակ: Փոթորիկ, մրրիկ: Քաջքաքամի, վիշապ:

2) գ. (բրբ.) Հոդացավ, հոդացավություն, ոսկրացավ (ռևմատիզմ):

3) տես Սուտ, Ստախոսություն:

մու 1. Ветер. 2. (խսկց.) Ломота. Ոտքերի քամի ломота в ногах. 3. (փխբ.) Брехня. ◊ Քամի անել 1) подуть (о ветре), 2) брехать. Քամի դառնալ сгинуть. Քամի թակել толочь воду (в ступе). Քամի թռցնել 1) бить баклуши, 2) носить воду решетом. Քամի կանգնեց поднялся ветер. Քամի կուլ տալ 1) лодыря гонять, собак гонять, 2) быть в большой нужде. Քամի մտնել գլուխը взбрести в голову, взбрести на ум. Քամին գլխիցը հանել выбросить или выкинуть дурь из головы. Քամին կանգնեց ветер перестал. Քամին որտեղից է փչում откуда ветер дует. Քամու բերածը քամին էլ կտանի с ветра пришло, на ветер и пошло. Քամու բերանը տալ пустить на ветер (по ветру, в трубу). Քամու բերանն ընկնել уноситься ветром. Քամու պես թռչել лететь, нестись как стрела (стрелой). Քամուն տալ 1) веять, провеивать, провевать, 2) пустить по ветру, 3) бросить на ветер. Քամուց ծեվծել обветриться. Ականջը քամուն ушки (уши) на макушке. Բարակ քամի слабый ветер. Դառնաշունչ քամի злой ветер. Կարմիր քամի (բժշկ.) рожа (заразная болезнь). Հին դարմանը քամուն տալ ворошить прошлое, поминать старое. Որ քամին է բերել каким ветром (какими ветрами) занесло? какой ветер занёс (какие ветры занесли)? какими судьбами?