քոլի, [գոյական] (ժողովրդական)
1. Անտառ:
2. Թուփ, մացառ:
3. Բույսի թուփ, բույսը իր շիվերով՝ ոստերով (թփաբույսերի մասին): Վարունգի՝ ճակնդեղի քոլ:
4. Շերամի որդի շարքերի վրա դրվող թուփ՝ ճյուղերի փունջ՝ վրան բոժոժ հյուսելու համար:

տես Անտառ:

ի (բրբ.) 1. Поросль, кустарник, заросль. 2. Росток, побег, поросль. ◊ Քոլ տալ пустить побеги. Քոլի արջ увалень, медведь, тюлень. Սարով քոլով ընկնել ходить вокруг (кругом) да около. Քարի, քոլի հետ կռիվ տալ гнуть (ломать) спину (горб, хребет). Քար ու քոլ дикая местность.