քողաղոտի, [գոյական] (տաղաչափություն)
1. Հին հունական և լատինական տաղաչափության մեջ՝ ոտանավորի եռավանկ անդամ, որի միջին վանկը երկար Է, մյուս երկուսը՝ կարճ:
2. Շեշտային տաղաչափության մեջ՝ եռավանկ անդամ, որի միջին վանկն է շեշտվում:

գ. (տղչփ.) Ամֆիբրախ, միջաշեշտ:

ի (գրկն.) Амфибрахий.