օձի, [գոյական]
1. Երկար մարմնով ու շարժվելիս գալարներ գոյացնող սողուն՝ թունավոր կամ անթույն:
2. (փոխաբերական) Նենգավոր՝ խարդախ՝ թունոտ մարդ:
3. (փոխաբերական) Հոգին տակնուվրա անող՝ հոգեկան հանգստից զրկող զգացմունք: Խանդի օձ:
4. Թղթից սարքած մանկական խաղալիք, որ բաց թողնվելով քամու հոսանքով օդ Է բարձրացվում և տարվում:
5. (աստղագիտություն): Երկնային հասարակածով հատվող համաստեղութուն, որ Օձակրի համաստեղությամբ բաժանվում Է երկու մասի՝ գլխի և պոչի.
6. (փոխաբերական) Երկարորեն ձգվող շարք՝ շարան: Լեռներու կիրճերուն մեջեն զինվորները կկազմեին անգույն օձ մը, որ կգալարվեր (Մ. Զևաքո):

1) գ. (կենդբ.) Իժ, քարբ, ծարբ, արքայաօձն, բաււիլիկ-ոս, բոա. լողա, լորտու խնթույնյ, ջրօձ (ւրի1, եղջերիկ, եղջերուկ (եղ ջյուրավորյ, պյութոն (Ոսկայականյ, մղորիկ (փոքրիկ), (հնց.) հրամանի, խարամանի (չար տեսակի; Սողուն:

2) գ. (ախտ.) Օձախտ. օձիկ, գետնագնաց (բրբ.):

ի 1. Змея. 2. Змей. ◊ Օձ խուզող, Օձ կնտող выжига. Օձը բնից ծակից հանել сманить, соблазнить лестью, убедить речью. Օձի իմաստություն змеиная мудрость. Օձի լեզու բանեցնել՝ թափել убеждать речью. Օձի լեզու հանել льстить. Օձի լեզու ունենալ быть злым, острым на язык. Օձի լեղի горше жёлчи. Օձի խաղող, տե՛ս Լոշտակ1. Օձի ծակ щель. Օձի կծած злюка, злючка, злыдень. Օձի (գորտի) հետ ջուր խմել работать до кровавого пота. Օձի շապիկ змеиный выползок. Օձի փուշ лёгкий, воздушный. Խորոված օձի միս ուտեցնել измотать. Ծոցում օձ տաքացնել змею на груди отогреть (или пригреть). Փորը օձերով լիքն է, Փորում օձեր կան злой, коварный. Ակնոցավոր օձ, Արքայիկ օձ, տե՛ս կապակցությունների առաջին բառերի տակ։