[գոյական]
1. Երևույթների միջև օբյեկտիվորեն գոյություն ունեցող պատճառա-հետևանքային անհրաժեշտ կապ՝
փոխադարձ պայմանավորվածություն, օրենք: Բնության օրինաչափությունները մարդու գիտակցությունից անկախ են:
2. Որևէ երևույթի պատմական զարգացման մեջ դրսևորվող (դրսևորված) այդպիսի օրենք և դրա հետևանքը՝
արդյունքը: Գրաբարյան Ղ-ի, այսինքն՝ Լ հնչյունի տարատեսակի վերածումը Ղ ետնալեզվային ձայնեղ
շփականի, բացարձակ օրինաչափություն է հայերենի համար:
3. Մարդկանց գիտակցությունից դուրս և նրանից անկախ բնության ու հասարակության մեջ տեղի ունեցող
օբյեկտիվ պրոցեսների արտացոլումը ճանաչողության մեջ և գիտելիքների որևէ բնագավառում: Գիտության
օրինաչափությունները այլ բան չեն, քան եթե օբյեկտիվ ճշմարտությունների արտացոլումը գիտակցության մեջ:
4. Որևէ բանի օրինաչափ բնույթ:
5. (խոսակցական) Օրիանաչափ (5) դարձած երևույթ:

գ. Օրինաասհմանություն (հզվդ.):

պատահականություն

թյան Закономерность.