զանգի, [գոյական]
1. Պղնձյա (կամ պղնձի համաձուլվածքի) կոնաձև սնամեջ առարկա՝ մեջը կախված մետաղյա լեզվակով, որը առասանով կամ պարանով պատերին են խփում՝ հնչեցնելու համար:
2. Զանազան կարգի հարմարանքներ կամ սարածներ՝ հնչյունային ազդանշաններ տալու համար: էլեկտրական զանգ, հեռախոսի՝ ժամացույցի զանգ:
3. Տե՛ս Սեղանի զանգ:
4. Այդ առարկայի կամ հարմարանքների հանած ձայնը: Զանգը այնքան թույլ Էր, որ հազիվ Էր լսվում:
5. Զանգահարություն, որպես որևէ բանի ազդանշան: Դասավարտի՝ աշխատանքն սկսելու զանգ:
6. Տե՛ս Ահազանգ:
7. (փոխաբերական) Հեռախոսային զանգահարություն:

տես 1. Զանգակ: 2. Հնչակ:

ի 1. Колокол. 2. Звонок. 3. Звон. 4. (փխբ.) Звонок (по телефону). ◊ Զանգ տալ 1) звонить, позвонить, 2) звенеть, прозвенеть (о звонке,). Զանգ տալ бить (звонить,) в колокола.