զենիթի, [գոյական] (աստղագիտություն)
1. Երկնքի այն կետը, որ գագաթնահայաց ուղղությամբ գտնվում Է դիտողի գլխի վրա:
2. (փոխաբերական) Ամենաբարձր դիրք, որին մարդ կարող Է հասնել, բարձրագույն կետ, գագաթնակետ:
3. (փոխաբերական) Որևէ բանի զարգացման բարձրագույն աստիճանը՝ կետը:

գ. (աստղ.) Գագաթնակետ, միջակամար (հզվդ.): Բարձրակետ, ծայրակետ:

ի, 1. (աստղգ.) Зенит. Արեգակը գտնվում է զենիթում солнце находится в зените. 2. (փխբ.) Высшая степень (или ступень), вершина, апогей, зенит, кульминация. Փառքի զենիթում в зените славы.