թանի, [գոյական]
1. Մածնի կամ սերուցքի հեղուկ մնացորդը՝ կարագը հարելուց հետո:
2. Մածուն:
3. Թանապուր:
4. Մածնաջուր:

գ. 1. Թանաջուր, մածնաջուր, կաթնաթան, ձձմաթան (հարելուց հետո): 2. Տես Թանսայուր: 3. Հացաթան: $

ի Пахта, пахтанье (обл.). ◊ Թան չի, ամեն մարդու թան չի не так просто, не всякому под силу. Թանի ճանճ է во всё суётся; ко всякой бочке затычка. Ոչ ոք իր թանին թթու չի ասի всякий кулик своё болото хвалят. Թան է դարձել, Թան է կտրել ни кровинки в лице. Թան ու թացան молочное.