լեզվազորքի, լեզվազորքեր, [գոյական] (բանաստեղծական)
Տվյալ լեզուն կրողների զորքը, տվյալ լեզվով խոսողների բազմությունն իբրև զորք: Դուրս ցանվեցին ասորական լեզվազորքերն Հայաստանից (Հ. Շիրազ):