ձայնդարձի, ձայնդարձեր, [գոյական]
1. (երաժշտություն) Երաժշտական նշան, որը դրվելով ձայնանիշի մոտ, ցույց Է տալիս, որ նրա
ձայնաստիճանը պետք Է լինի բանալիի մոտ նշվածը:
2. (լեզվաբանություն) Միևնույն ձևույթի ձայնավորների հերթագայական փոփոխություն, որով ստացվում են
ձևույթի զուգահեռ ձևեր:

գ. (լեզվբ.) Ձայնադարձ:

ի 1. (երժշտ.) Знак альтерации 2. (լեզվբ.) Перегласовка.