[ածական]
1. Չար՝ նենգ ժպիտ ունեցող, որի ժպիտի մեջ չարություն՝ չարախնդություն կա:
2. Ուրիշի դժբախտության վրա ուրախացող, ուրիշին պատահած չարությամբ ժպտացող՝ ուրախացող:

ա. Չարախինդ, չարախնդաց:

1. ա. Злорадный. 2. մ. Злорадно.