սահմանապահի, սահմանապահներ,
1. [գոյական] Սահմանազորի զինվորական՝ զորական:
2. [ածական] Սահմանը պահպանող, սահմանի պահպանության գործով զբաղվող: Սահմանապահ զորք՝ ջոկատ:
3. (փոխաբերական) Սահմանի վրա գտնվող, սահմանամերձ: Սահմանապահ քաղաք՝ գյուղ:
4. (փոխաբերական) Որևէ բանի ծայրային՝ եզրային մասը՝ հատվածը կազմող, որևէ բանի սահմանագիծը հանդիսացող: Այս հայ պետությունը քրիստոնեության սահմանապահն Է (Լ. Շանթ):

ա. գ. Սահմանակալ (Բզվդ.), սինոռպահ (բրբ.):

1. ա. Пограничный, охраняющий границу. 2. գ. Пограничник. 3. ա. Пограничный, приграничный, находящийся на границе, близ границы.