ցեցի, [գոյական]
1. Բրդեղենի, մուշտակեղենի, հացահատիկների, բույսերի ու կահույքի վնասատու թիթեռ, ուտիճ:
2. Մաշկի հիվանդություն, որ արտահայտվում Է կսկծեցնող այտուցների երևան գալով, որոնք առանց վնասելու անցնում են 2-3 շաբաթից, սողնական ախտ:
3. (փոխաբերական) Այն, ինչ որ մաշում՝ սպառում՝ փչացնում Է: Երեխան որ կա՝ հացի ցեց Է (ասացվածք):
4. (փոխաբերական) Հոգին տանջող՝ մաշող հանգամանք: Էդ միտքը ցեց է դառել, ընկել ջանը:
5. (փոխաբերական, առավելապես՝ հոգնակի) Կեղեքիչ, հարստահարող:

գ.
1. Մեց, ուտիճ, բոտոտ, (բրբ.) կուրկ, մղմող, մղմուղ, մըռ [փայտ, բրդեղեն, մուշտակ կրծող որդ]:
2. Տե՛ս հարստահարիչ

ի 1. Моль. 2. Лишай (пузырчатый). 3. (փխբ.) Мироед. ◊ Ցեցը կերած съеденный, траченый молью.