հարգանքի, [գոյական]
1. Պատվի՝ մեծարանքի զգացում մեկի նկատմամբ՝ նրա արժանիքների՝ վաստակի ևն գնահատման համաձայն:
2. Հարգելու՝ պատիվ տալու արտահայտություն (խոսք, արարք ևն):
3. Մեկի նկատմամբ ցուցաբերված՝ արտահայտված մեծարանք՝ պատիվ:

գ. 1. Պատիվ, մեծարանք, ակնածանք, ակնածություն, պատկառանք, (հնց.) հանգավորություն, հարգություն, շուք: 2. Բարև Էբարևներ), ողջույն:

արհամարհանք, քամահրանք

ի Уважение, почтение, почёт, почесть (почести). ◊ Ի հարգանս в знак уважения. Ընդունեցեք հարգանքներս կամ հարգանացս հավաստիքը примите моё почтение и уверения в почтении.