[ածական]
1. Պատիճ՝ հրապատիճ ունեցող, կրակելու համար հրապատիճը զարկանի հարվածելու տեղը դնելու և կրակելու: Պատիճավոր հրացան:
2. (բուսաբանություն) Պատիճ՝ պատիճապտուղ տվող՝ ունեցող:

ա. Պատենավոր, փոճոկավոր. խորխավոր:

ա. Стручковый.