պատճառի, [գոյական]
1. Որևէ բան (երևույթ, գործողություն ևն) պայմանավորող՝ որևէ բանի տեղի ունենալու՝ երևան գալու հիմունք հանդիսացող հանգամանք՝ պարագա: Ի՞նչ Էր այդ լռության պատճառը (Րաֆֆի):
2. Շարժառիթ, դրդապատճառ: Մեզ անհայտ պատճառները նրան ստիպեցին թողնել համալսարանը:
3. Որևէ բանի առիթ կամ դրդիչ հանդիսացող մարդ, հեղինակ: Այսքանը միայն կասեմ, որ կրածդ նեղության պատճառը ես եմ (Մուրացան):
4. Պատրվակ, պատճառանք, արդարացում: Արդյոք սուտ պատճառնե՞ր հորինե, թե անկեղծությամբ խոստովանե ամեն բան (Մուրացան):

գ. Շարժառիթ, դրդապատճառ, նախապատճառ, առիթ, հիմք, տեղիք, (հնց.) հավակ, առաջածու, օճաո: || Պատրվակ, բա-

ի 1. Причина. 2. Повод, предлог. 3. Цель. ♢ Պատճառ բռնել ссылаться, сослаться (на кого-л, что-л.). Պատճառ դառնալ՝ լինել стать, становиться причиной. Պատճառ տալ дать, давать, подавать, подать повод. Պատճառի պարագա (քեր.) обстоятельство причины. Պատճառի երկրորդական նախադասություն (քեր.) придаточное предложение причины.