[ներգործական բայ]
1. Որևէ բան առաջ բերել՝ հարուցել, մի բանի պատճառ դառնալ: Ուրախություն՝ վիշտ պատճառել:
2. (հազվադեպ) Պատճառաբանել:
3. (հազվադեպ) Պատրվակել:
4. Գործածվում է վերացական գոյականների կապակցությամբ՝ հաղորդելով բայական իմաստ՝ -ացնել, -եցնել մասնիկների նշանակությամբ (անհանգստություն պատճառել - անհանգստացնել, թեթևություն պատճառել - թեթևացնել, տխրություն՝ վիշտ պատճառել - տխրեցնել, վշտացնել ևն):

նբ. 1. Պատրվակել, բարուրել, ձևացնել: 2. Հասցնել, տալ: Պայմանավորել, պատճառ դառնալ, առաջ բերել: || Առթել (հնց.):

եցի 1. Причинять, причинить. 2. Ссылаться, сослаться на кого-л., приводить, привести доводы. ♢ Վնաս պատճառել причинять, причинить вред, убыток.