պատուհասի, [գոյական]
1. Աղետ, մեծ վնասներ հասցնող փորձանք, չարիք:
2. Որևէ արարքի՝ հանցանքի՝ մեղքի ծանր հատուցում, պատիժ:
3. (փոխաբերական) Պատժող (մարդ): Նորից խմում Էին. փառաբանելով Ալհալլայի՝ թշնամիների
պատուհասի, խանության հենարանի խիզախությունը (Մ. Գորկի):
4. (փոխաբերական) Գլխացավանք, փորձանք: Էս տղան պատուհաս դարձավ մեր գլխին:

գ. 1. Պատիժ, չարիք, փորձանք, աղետ, (փխբ.) կրակ, (ժողվրդ.) աստծո. կրակ, կրակ ու պատիժ, կրակ ու պատուհաս, կրակ ու ցավ, սևումուր; 2. Գլխացավանք:

ի 1. Зло, напасть, беда, несчастье, злоключение, горе. 2. Кара, наказание, бич.