պարբերույթի, [գոյական]
1. (լեզվաբանություն, քերականագիտություն) Բազմաթիվ լրացումների ու երկրորդական նախադասութունների ամբողջությունը ներկայացնող շարահյուսական կառուցվածք՝ բարդ
նախադասություն, որ բնութագրվում Է մտքի հանգամանալից ծավալումով և ինտոնացիայի ռիթմական ավարտվածությամբ:
2. (երաժշտություն) Երաժշտական ստեղծագործության յուրաքանչյուր ոչ մեծ, բայց հարաբերական ավարտվածություն ներկայացնող հատված (ֆրազ):

ի (քեր.) Период.