[գոյական]
1. Պարզախոս լինելը:
2. Պարզ՝ շիտակ կերպով ասված խոսք:

գ. Հստակաբանոլթյուն, հս տ ակ ախ ոււ ությ ուն:

թյան Откровенность, прямодушие, нелицемерие.