[ածական]
1. Պարզ միտք՝ հոգի ունեցող, անկեղծ:
2. Միամիտ:
3. Անփորձ, խակ, խակամիտ:

ա. 1. Միամիտ, դյուրահա- : վատ. դյուրահավան: 2. Անկեղծ, պարզ, պարզասիրտ, աննենգ, բացսիրտ, բարեհոգի, սըր- տաբաց, անխարդախ, (կվդ.) հստակամիտ, պարզուղեղ, պարզուղիղ. 3. Կարճամիտ, ծանծաղամիտ, ցանցառամիտ, բանսերթուկ (կվդ.):

խորամանկ, խորամիտ

1. ա. Простодушный, наивный, простой. 2. գ. Простак, простофиля.