պարտեզի, [գոյական]
1. Պտղատու ծառեր՝ ծաղիկներ ևն աճեցրած հողամաս (սովորաբար՝ ցանկապատված), այգի:
2. (փոխաբերական) Գործածվում է իբրև որևէ կարգի լավ՝ ցանկալի՝ երջանկավետ վիճակի՝ կյանքի ևն վայրի խորհրդանիշ: Երջանկության՝ բախտի պարտեզ:

գ. Պարտիզակ, բո.րայտան, ծաղկանոց, ծաղկոց: Այգի, մրգաստան: Բանջարանոց, բոստան, սեխաստան, պահեզ (հզվդ.): Պարտեզիկ:

ի Сад, сквер, палисадник.