[ներգործական բայ]
1. Վերք հասցնել (խոցելով, հարվածելով, գնդակով ևն):
2. (փոխաբերական) Խոցել, խոր վիշտ պատճառել:
3. (փոխաբերական) Վնասվածք հասցնել, վնասել (կտրելով, կոտրելով ևն):
4. Վիրավորանք պատճառել, վիրավորական արարքով՝ խոսքով՝ վերաբերմունքով վշտացնել՝ հոգեկան ցավ պատճառել:

նբ. 1. Խոցել, սվինահարել խվինովյ, (հզվդ.) խոցահարել, վիրել, (բրբ.) ճիլատել, մախառել: 2. Անպատվե|, նախատել, անարգել, (փխբ.) խայթել, կծել, շանթել, թշնամանել (հնց.), ներս ասել, խարտ ահ արել (բրբ.): Կռվել, տալ-առնել էխոսքով1: 3. վշտացնել, նեղացնել, խոցել, (ժողվրդ.) սիրտը կոտրել, սիրտը ծակել, սրտին դիպնել, -սրտին դիպչել, ււրտին կպչել, (բրբ.) սիրտը Էրել, սիրտը խաշել, սիրտը խոռել, սիրտը մաշել, սիրտը տրորել, սիրտը վառել, սիրտը քանդել, սիրտն ու թոքը տրորել:

եցի 1. Ранить, поранить. 2. Оскорблять, оскорбить, обижать, обидеть.