охота - ( охо́та )
իգական
охота - Թարգմանություն
-
(на кого-что, за кем-чем)
որս անելը
охота на медведя - արջաորսпсовая охота - շներով որսидти на охоту - որսի գնալ
-
որսախումբ
выехала охота в поле - որսախումբը դաշտ դուրս եկավ
-
մասնագիտական
որսորդություն
охота являлась их главным занятием - որսորդությունը նրանց գլխավոր զբաղմունքն էր
-
( к чему ), իգական, դերբայ, խոսակցական
կամ անորոշհետտրամադրություն, ցանկություն, պատրաստակամություն, հակում, սեր, փափագ, ձգտում
охота к чтению - կարդալու սերохота видеть - տեսնելու ցանկություն
-
( хочется ), դերբայ, ստորոգյալ, խոսակցական, նշանակությամբ
անորոշհետ ցանկություն կա՝ ունեմ (ունես և այլն), ուզում եմ (ես, է և այլն)
есть охота - ուտել եմ ուզում
- մասնագիտական կտղուցք
охота - Օրինակներ
с охотой - հաճույքով, սիրով, պատրաստակամությամբ
отнимать охоту у кого-либо - մեկի ցանկությունը՝ տրամադրությունը փախցնել
нет охоты - տրամադրություն չկա
по своей охоте - սեփական ցանկությամբ
в охоту - ինչքան սիրտդ ուզի, սրտիդ ուզածի չափ
отдыхай в охоту - ուզածիդ չափ հանգստացիր
что ему за охота ! - ինչ գործ ունի, ի՜նչ ավելորդ ձգտում
охота тебе с ним спорить - դու էլ ինչ տրամադրություն ունես նրա հետ վիճելու, զարմանամ քո վիճելու տրամադրությանդ (վրա)
охота пуще неволи - ասացված. ցանկությունը գերությունից վատ է
охота - բացատրություն
1. ж.
Желание, стремление, склонность к чему-л.
2. ж.
1) Добывание диких зверей, крупных рыб и птиц путем умерщвления их или ловли.
2) Действие по знач. глаг.: охотиться (2*2).
3. ж.
Период течки, стремление к спариванию у самок.
4. предикатив
О желании делать что-л.; хочется.
Желание, стремление, склонность к чему-л.
2. ж.
1) Добывание диких зверей, крупных рыб и птиц путем умерщвления их или ловли.
2) Действие по знач. глаг.: охотиться (2*2).
3. ж.
Период течки, стремление к спариванию у самок.
4. предикатив
О желании делать что-л.; хочется.