ряд - ( ряд )

արական


ряд - Թարգմանություն

  1. կարգ, շարք
    первый ряд - առաջին կարգ
    стулья в два ряда - երկշարք աթոռներ
    построиться в ряды - շարքեր կազմել
    ряд за рядом - շարք շարքի հետևից
    в ряд - շարք շարքի
    сомкнуть ряды - շարքերը խտացնել
    в рядах армии - բանակի շարքերում
    ряды строителей социализма - սոցիալիզմ կառուցողների շարքերը
    быть принятым вряды партии - կուսակցության շարքերն ընդունվել
  2. ( вереница ) մի շարք, մի քանի
    ряд поколений - սերունդների մի շարք, մի քանի սերունդներ
    ряд веков - դարերի մի շարք, մի շարք դարեր, մի քանի դար
  3. մի շարք, շատ
    ряд видных ученых - մի շարք ականավոր գիտնականներ
    целый ряд обстоятельств - մի շարք հանգամանքներ
    в ряде случаев - մի շարք դեպքերում
  4. մաթեմատիկա շարք
    геометрический ряд - երկրաչափական շարք
  5. ( ларьки, магазины ) խանութաշարք, կրպակաշարք
    овощной ряд - կանաչեղենի կրպակաշարք
    торговые ряды - խանութաշարքեր
  6. հասարակ բաժուկ
    на косой ряд - շեղ բաժուկով, շեղաբաժուկ
  7. լաս
    прокосить один ряд - մեկ լաս հնձել
  8. լասաշարք (հնձած հացաբույսի կամ խոտի)
  9. կարգ, հաջորդականություն
    рассказать по ряду - կարգով պատմել

ряд - Օրինակներ

ломать ряды - շարքերը խախտել
в первых рядах - առաջին շարքերում, առաջավորների մեջ
из ряда вон выходящий - արտակարգ, աչքի զարնող
ряды вздвой! - ռազմ. երկշարք կազմի´ր

ряд - բացատրություն

1. м.
1) а) Совокупность однородных предметов, расположенных в одну линию.
б) Строй в одну линию; шеренга.
2) а) Линейная последовательность мест для сидения в театре, кино и т.п.
б) Лица, занимающие такие места.
3) Расположенные в одну линию ларьки или прилавки для продажи каких-л.однородных товаров.
4) Пробор, прочес волос.
5) Совокупность каких-л. явлений, следующих одно за другим в известном порядке.
6) Группа, категория, разряд в каком-л. разделении предметов, явлений (обычно вспециальной терминологии).
7) перен. разг. Употр. при указании на неопределенное количество кого-л., чего-л.
2. м.
Совокупность величин, расположенных в определенной последовательности (вматематике).
3. м. устар.
Условие, соглашение, договор (на Руси IX-XIII вв.).