[ածական]
1. Արտասուք հոսող, որից արտասուք է հոսում:
2. Արտասուք հոսեցնող:

ա. Արտասվահոս, արտաս. վածոր, արտասվակաթ, արտասվաբեր, արտասվաբուխ, արտասվախառն, արտասվաթաթախ, արտասվալիր, արտասվահեղ, արտասվահեղձ, արտասվահեղց, արցունքաշաղախ, (հզվդ.) մեծակական, մեծահառաչ: Լալագին, լալահառաչ, լալախառն, ողբագին, կողկողագին, հեծեծագին, արտասվագին, ողբալի, սգալի, արտասվալի, արտասվալիր, (հզվդ.) արտասվալից, արտոսրաթոր, արտոսրաբուխ, հեծեծելի, (բրբ.) արտասվակոլոլ, լացակալած, լացակումած, այքը թաց:

ա. 1. Слезоточивый, беспрестанно выделяющий слёзы. 2. Слёзный.