[ածական] (հազվադեպ)
Շատ արտասվող, լալկան:

չբ. Լալ, հեկեկալ, հեծկլտալ, լաց լինել, արցունք թափել, արտաւտւք թափել, աչքերը թրջել, աղի արցունք թափել, կոծել, կականել, ողբալ, ջայլել (բազմությամբ(, ոռնալ, (բրբ.) մղկտալ, թնզկսղ, թնձկալ, թնթնալ, թնգթնգալ, նվնվալ, ղռալ, ժնգժնգալ, նժնժալ, ճնկլնկալ (երեխաների կիսատ լալ7, լախլխվել, աչքերը ծով դառնալ, աչքերից վեր ածել, աչքերից թափվել, աչքերից արյուն քամել, արցունք քամել, ճզիկ-ճզիկ գալ, ճզիկ-ճզիկ ելնել, ճզիկ-ճզիկ կոտրտվել, ճղիկ-ճղիկ լինել, արտասուք չափել (դառնորենք, քնքոտալ, մարիկ-մարիկ գալ (աղիողորմ): Փղձկալ:

ծիծաղել

վեցի 1. Плакать; лить, проливать, пролить слёзы. 2. (փխբ.) Слезиться (о подрезанном дереве). 3. (փխբ.) Слезиться. Ապակիները արտասվում են стёкла слезятся.