[գոյական]
1. Արտոնելը:
2. Մասնակի կամ լիակատար ազատում օրենքով սահմանված հարկերից՝ պարտականություններից ևն:
3. Որևէ մեկին տրված հատուկ՝ բացառիկ իրավունք, որից մյուսները չեն օգտվում, առանձնաշնորհում:
4. Որևէ բանի առևտրով՝ արդյունաբերությամբ ևն զբաղվելու իրավունք:
5. (տնտեսագիտություն) Երկրների միջև առևտուրը զարգացնելու նպատակով հատուկ համաձայնագրերով նրանցից յուրաքանչյուրին տրվող առանձնաշնորհումներ՝ զիջումներ (պրեֆերենցիա):
6. Տե՛ս Արտոնագիր:

գ. Թույլտվություն:

թյան 1. Полномочие, право, разрешение. 2. Привилегия, льгота. 3. Исключительное право, прерогатива (книжн.). ◊ Արտոնություն վայելել пользоваться привилегией. Արտոնություն տալ 1) дать привилегию, 2) дать полномочия, разрешить.