բռնակի, [գոյական]
1. Առարկաների վրա հարմարեցրած մաս՝ ձեռքով բռնելու համար, բռնելու տեղ, բռնատեղ:
2. Գործիքների՝ սարքերի ևն հարմարանք, որ ծառայում Է դրանց գործողության մեջ դնելուն՝ ձեռքով դարձնելու՝ պտտելու կամ ձգելու միջոցով:
3. (սխալ) Տե՛ս Կեռ:
4. (սխալ) Տե՛ս Արմնկակալ (1):
5. (հազվադեպ) Մի անգամից ձեռքով բռնելու քանակություն (խոտի, հնձվող հացաբույսի ևն):

գ. Բռնիչ, բռնելսաւեղ, կոթ, բռնակոթ: Սրակոթ, դաստապան, երախակալ, մեղեխ, բուն, կալան, բուռ (բրբ.): Բազուկ (տեգի):

Ручка, рукоять, рукоятка, дужка, скоба. Դռան բռնակ дверная ручка. Ատրճանակի բռնակ рукоятка револьвера.