[գոյական]
1. Բռնկելը, բռնկվելը:
2. Որևէ բանի բուռն դրսևորում՝ արտահայտություն:
3. (փոխաբերական) Հուզում, խռովություն:

գ. Բոցավառում, բոցավառություն, (բրբ.) վռթոց, վռվռթոց, վռթվռթոց, վռթկոց, ֆռթկոց:

կման Вспышка, вспыхивание. Կայծակի բռնկում вспышка молнии. Զայրույթի բռնկում вспышка гнева.